Tuesday, November 20, 2007

สูตรเสน่หา - ค่าของหัวใจ (กิ่งฉัตร)


ฝันอยากจะมีบลอคเพื่อเขียนถึงหนังสือที่ได้อ่านมาสักระยะแล้ว เพิ่งจะมีโอกาสได้มาเขียนเสียที นี่ไม่ใช่บลอควิจารณ์หนังสือ ทุกอย่างที่จะเขียนแค่มาจากความรู้สึกที่มีต่อหนังสือนั้น ผู้เขียนมิได้มีความรู้ความสามารถทางภาษาดีเลิศ เขียนนิยายก็ไม่เป็น และไม่อาจหาญกล้าไปฟันธงว่านิยายนั้น "ดีหรือไม่" อย่างไร รู้เพียงแต่ว่า "ชอบหรือเปล่า" ก็เท่านั้น


โดยส่วนตัวได้อ่านนิยายคุณกิ่งฉัตรมานาน บางเรื่องไม่รู้หรอกว่าคุณกิ่งฉัตรเขียน เพราะสมัยก่อนเวลาอ่านนิยายไม่ค่อยได้สนใจชื่อผู้แต่งสักเท่าไหร่ เรื่องไหนมีอยู่ในบ้านก็เลียบๆเคียงๆถามแม่ว่าสนุกไหม แล้วก็เอามาอ่าน บางเรื่องก็ดูเอาจากละคร อ่านเอาจากเรื่องย่อเล่มละ 25 บาท แต่วันหนึ่งเมื่อได้มีโอกาสไปเห็นรายชื่อนิยายทั้งหมดของคุณกิ่งฉัตรแล้วก็ต้องประหลาดใจ เพราะแทบจะทั้งหมดที่เคยอ่าน เคยดูละคร และเป็นนิยายคุณกิ่งฉัตรเขียน เป็นเรื่องที่จัดอยู่ในจำพวก "ชอบ" ถึง "ชอบมาก" แทบจะทั้งหมด จากวันนั้นชื่อ "กิ่งฉัตร" จึงถูกจัดเอาไว้เป็นลำดับต้นๆของการตัดสินใจเลือกซื้อนิยาย เพราะค่อนข้างจะเชื่อขนมกินได้ว่านิยายเล่มนั้นคงจะทำให้ชอบได้ไม่ยาก


จุดเด่นของนิยายของกิ่งฉัตรนั้นอยู่ที่การใช้ภาษาที่สละสลวย อ่านแล้วไม่ติดขัด ไม่เคยคิ้วขมวดเลยว่าทำไมเลือกใช้คำนั้นคำนี้ เนื้อหา พล็อตเรื่องก็มีจุดเด่น น่าชื่นชมด้วยที่ทุกเรื่อง ย้ำว่าทุกเรื่อง คนอ่านจะได้ "สาระ" ออกมาจากตัวหนังสือเหล่านั้น ไม่มากก็น้อย (ซึ่งส่วนตัวคิดว่าขึ้นอยู่กับประสบการณ์ชีวิตของผู้อ่านเป็นสำคัญ)


ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้เลือกเอา "สูตรเสน่หา และ ค่าของหัวใจ" ขึ้นมาเขียนถึงในบลอคแรก



**หมายเหตุ บลอคนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาสำคัญของหนังสือ**



๑. สูตรเสน่หา (เสียดายหารูปประกอบที่เป็นปกเก่าไม่ได้ เพราะครอบครองปกนั้นอยู่)


เรื่องเล่าของ "อลิน" ดาราสาวเจ้าเสน่ห์ ที่ออกจะมั่นอกมั่นใจในความแสนสวยแสนดีและร่ำรวยของตัวเองมากๆ


และเพราะความมั่นใจนี้ทำให้อลินมีลักษณะนิสัยที่...ทั้งน่าหมั่นไส้ น่าเบื่อและบางครั้งก็ค่อนข้างน่าเกลียดน่าชัง...แต่คนอ่านก็เกลียดไม่ลง ซึ่งคิดว่าน่าจะเป็นเพราะความที่อลินนั้นจริงใจในความรู้สึกของตัวเองมากๆ และเพราะเจ้าหล่อนรู้สึกว่าตัวเองแสนสวยแสนดีแบบ "ไม่ต้องมีคำบรรยาย" เหนือใคร เลยทำให้การแสดงออกต่อคนอื่นๆเป็นอย่างที่เห็น

อ่านแล้วก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ทั้งร้ายทั้งขำแบบน่ารักน่าตีเสียจริง


และเมื่อดาราสาวโคจรมาพบกับครูสอนทำอาหารตัวดำหน้าเข้มที่หล่อนเห็นว่าไม่มีอะไรเหมาะสมกับหล่อนเลยสักนิด แต่ทำอย่างไรได้ในเมื่ออลินยังต้องอาศัย "ครูกุ๊ก" ให้เป็นผู้ช่วยในการพิชิตหัวใจของเจ้าชายในฝันที่อลินแสนจะคู่ควร


แต่นางเอกก็ยังคงเป็นนางเอกวันยันค่ำ ถึงอลินจะบ้า (บ้าหลงตัวเอง) แต่ใช่ว่าจะโง่ ในที่สุดสาวเจ้าก็เรียนรู้ว่า "ข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรง" และ "ผ้าขี้ริ้วห่อทอง" นั้นเป็นอย่างไร เรื่องราวจึงจบลงอย่างมีความสุขแบบแสบๆคันๆให้คนอ่านได้สะใจกันไม่น้อย


"ถ้าคุณรักคนคนนั้นเพราะเขาสมบูรณ์แบบ พอเขามีข้อบกพร่องหรือไม่ได้พร้อมอย่างที่คุณวาดภาพไว้ ความรักก็จืดจางโดยง่าย....

แต่ถ้าเพราะคุณรักเขา เขาถึงสมบูรณ์แบบ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ไม่ว่าคนคนนั้นจะมีข้อเสียในสายตาคนอื่นมากมาย หากสำหรับคุณ เขาจะยังสมบูรณ์แบบเสมอ ยากที่จะเลิกรัก ยากที่จะตัดใจ และความรักไม่จืดจางไปง่ายๆ" -- คำโปรยจากปกหลังนิยาย



อย่างนี้จะเรียกว่าเข้าข่ายความรักทำให้คนตาบอดหรือเปล่านะ ^__^




๒. ค่าของหัวใจ


เรื่องราวต่อเนื่องจากสูตรเสน่หา ที่งานนี้อลินได้กลายมาเป็นคุณนายอลินของครูกุ๊กไปเสียแล้ว





ค่าของหัวใจ..เล่าเรื่องความรักของ ปฏิคม หรือ นายตัวเปี๊ยก ทนายหนุ่มประจำตัวอลิน (จะเรียกให้ถูกคงต้องเป็น เบ๊+กระโถนประจำตัวมากกว่า) คนที่คอยช่วยเหลือ รับใช้ และถูกโขกสับโดยอลินตลอดทั้งเรื่องสูตรเสน่หานั่นแหละ



ค่าของหัวใจให้ความรู้สึกคล้ายๆกับตอนที่อ่านสูตรเสน่หา นั่นคือ ให้ดูคุณค่าของคนจากภายในหัวใจของเขา เพราะคนที่ภายนอกสวยหรู งดงามนั้น ใช่ว่าจะเป็นอย่างที่เห็นเสมอไป แต่เรื่องนี้เพิ่มเอาค่านิยมที่มีต่อ "หญิงม่าย" ในสังคมไทยเข้ามาด้วย


นางเอกเป็นแม่ม่ายแถมมีเรือพ่วงมาอีกหนึ่งก็จริง แต่เจ้าของบลอคกลับรู้สึกว่าเธอเป็นคนที่ "สมบูรณ์แบบ" ที่สุดในเรื่องนี้มากกว่า


ไม่ใช่สมบูรณ์แบบเพราะคนเป็นนางเอกต้องสวย ต้องรวย ต้องเป็นสาวบริสุทธิ์ผุดผ่องมิเคยต้องมือชาย แต่เพราะความรู้สึกนึกคิด การยอมรับความจริง และการวางตัวของพรธาดาหรือนุ่น นางเอกของเรื่องนั้น ใกล้เคียงกับการเป็นคนในอุดมคติเป็นอย่างสูง

หลายครั้งที่ได้เห็นคำว่า "ไม่เป็นไร" หรือ "นุ่นเข้าใจ" กับเหตุการณ์ที่ถ้าเกิดกับเจ้าของบลอคซึ่งยังมีความเป็นมนุษย์ไม่สมบูรณ์แบบอยู่สูงลิ่ว คงได้มีเละกันไปข้างหนึ่ง แต่นางเอกก็ยังสงบนิ่งอยู่ได้

ข้อสังเกต: แอบสงสัยนะว่า ที่เขียนให้นางเอกดีจนเรียบแปล้ขนาดนี้ จะเป็นเพราะชื่อของนางเอกนั้นเอามาจากบุคคลที่มีตัวตนจริงๆในสังคมหรือเปล่า เพราะตอนแรกนางเอกเรื่องนี้ไม่ได้ชื่อ พรธาดา แต่เปลี่ยนตามชื่อของแฟนพันธุ์แท้นวนิยายไทย พอเอาชื่อเค้ามาเป็นชื่อตัวละคร เลยออกแนวเกรงใจ ไม่กล้าเขียนให้มีปัญหามากหรือเปล่า....แต่อย่างว่า นี่เป็นแค่การเดาของคนอ่านล้วนๆนะจ๊ะ

ในคำนำนั้น คุณกิ่งฉัตรได้ออกตัวไว้ก่อนเลยว่า นางเอกเป็นม่ายและมีลูกติด แต่นี่อาจจะเป็นแค่การเรียกน้ำย่อยของนิยายที่นางเอกของเรื่องมีปมด้อยอย่างนี้ (หลังหลุดจากยุคของนางเอกเรียบร้อยแสนดีไร้รอยด่างพร้อย - ดังเช่นที่อลินถามพรธาดาเป็นอย่างแรกว่าน้องไม้ใช่ลูกของหล่อนจริงๆหรือไม่ สมัยหนึ่งนิยายแทบทุกเรื่องหากนางเอกมีลูก ก็ต้องเป็นลูกของพี่ชาย พี่สาวทั้งนั้น) จึงทำให้คนเขียนไม่ลงแส้คนอ่านหนักนัก ด้วยการวางปมการเป็นม่ายของนางเอกได้สุดแสนจะสะอาดบริสุทธิ์ เราจึงได้เห็นนางเอกที่แต่งงานด้วยความรักอย่างถูกต้องตามประเพณี สามีของนางเอกก็เสียชีวิตด้วยสาเหตุที่น่าเห็นใจ แต่อยากจะทำนาย (แบบไม่กลัวหน้าแตก) เหลือเกินว่าอีกไม่นานเราอาจจะได้เห็นนางเอกที่เป็นม่ายในรูปแบบที่น่ารังเกียจกว่านี้หลายเท่าก็เป็นได้


เพราะความเป็นคนสมบูรณ์แบบของนางเอก และความแสนดีของพระเอกนี่เอง ทำให้รัศมีของตัวละครสองตัวนี้ถูกกลบโดยเรื่องราวของคนอื่นๆในเรื่องจนแทบจะหมด



ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของ "ประสบชัย-รติมา" ซึ่งตัวละครแบบรติมานี่แหละที่เจ้าของบลอคคาดว่าจะเป็นนางเอกในเรื่องต่อๆไปของกิ่งฉัตร

และที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือคู่ของ...


"นายประกอบกับกันตา" คนอ่านบางคนอาจจะบอกว่า กิ่งฉัตรฝีมือตกที่ไม่สามารถคุมโทนของเรื่องให้จุดเด่นอยู่ที่พระนางของเรื่องได้ แต่เจ้าของบลอคกลับอดคิดไม่ได้ว่าคนเขียน "ตั้งใจ" ให้คาแรคเตอร์ เรื่องราวและอายุของตัวละครดำเนินไปแบบนี้ เพราะเมื่อมาคิดว่าลักษณะตัวละครและเรื่องราวแบบเดียวกันนี้ เราสามารถพบเจอได้ในนิยายน้ำเน่าทั่วไป ประเภทพระเอก-นางเอกไม่ถูกกัน มีเหตุให้เกลียดขี้หน้ากันตั้งแต่แรกพบ แล้วสุดท้ายก็มารักกัน


เหมือนๆคุณกิ่งฉัตรจะบอกว่า พล็อตแบบนี้มัน 'เก่า' แล้วก็ 'แก่' พอๆกับอายุของตัวละครทั้งสองนี้แหละ

ครั้งหนึ่งพรธาดาพูดกับปฏิคมถึงเรื่องนี้แล้วก็ว่า "คิดแล้วเหมือนนิยายน้ำเน่าเลยนะคะ พระเอกเอาตัวนางเอกไปเพราะแค้นที่ปากมากนัก....." เห็นไหมว่า คนเขียนตั้งใจ


แต่แฟนคลับอลินอย่างเจ้าของบลอคกลับไม่ค่อยชอบใจบทบาทของเจ้าหล่อนในเรื่องนี้เสียเท่าไหร่ เพราะแต่ละฉากที่ออกมานั้นแย่งซีนคนอื่นได้หมดก็จริง แต่ออกไปในแนวน่ารำคาญมากกว่าน่ารักน่าหยิกอย่างที่เคยเป็นในสูตรเสน่หา อลินที่เคยฉลาดแกมโกงแบบซื่อๆ กลายเป็นซื่อแบบบื้อๆในหลายฉาก ซึ่งน่าเสียดาย


"มองให้เห็นค่าของคนคนนั้นจากตัวเขา จากหัวใจเขา ไม่ใช่จากรูปกายภายนอก ไม่ใช่จากเสื้อผ้าหรือข้าวของที่เขามี ไม่ใช่จากชาติกำเนิดที่เลือกไม่ได้ หรือสิ่งที่ทำพลาดพลั้งไปในอดีต แล้วคุณจะเห็นว่าผู้หญิงที่ไม่ใช่สาวโสดบริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่ได้เลวร้ายหรือด้อยค่าเลย" -- คำโปรยจากปกหลัง

3 comments:

l0veisl0ve said...

มาเจอ blog นี้ โดยไม่ตั้งใจค่ะ

แต่อยากจะบอกว่า ชอบกิ่งฉัตรเหมือนกัน

เขียน review หนังสืออีกสิคะ อ่านเพลินดี ^^

DoReMe said...

ชอบนิยายของกิ่งฉัตรมาก มีพลอตเรื่องที่แปลก ชวนติดตาม และถูกนำมาเป็นละครเยอะมาก คราวหลังเขียนเรื่องย่อให้ด้วยสิคะ

Unknown said...

Hello, this is a bold msg from a stranger in China. Actually, I was addicted into Soot Sanae Ha (a Thai TV CH3 soap opera) and occasionally knew the story has a continue called Ka Kong Hua Jai. I know nothing about Thai language so just want to inquiry you of the main story in Ka Kong Hua Jai. I wonder about the life of Alin and Din. Could you pls give me a brief introduction (including the end) of the story Ka Kong Hua Jai? If not bother you, pls kindly email me 'cause I'm not sure when you will see this msg and the Internet is not stable when I get to your blog.
tangqian2004@gmail.com that's my mail add and waiting for your reply.
Many thanks and best wishes.